Κριτική: Κάποιες φορές, σε κάποιες μορφές η κριτική μπορεί να είναι εποικοδομητική. Αν όμως πρόκειται για στενές προσωπικές σχέσεις και η κριτική είναι στην ουσία επίκριση και μάλιστα γίνεται με απόλυτο τρόπο, τότε μόνο εποικοδομητική δεν είναι. Λέξεις του τύπου, «ποτέ», «πάντα» είναι ένας καλός οδηγός για να καταλάβετε ότι είστε σε λάθος δρόμο. Για παράδειγμα «Ποτέ δεν σκέφτεσαι κανέναν άλλον εκτός από τον εαυτό σου» ή «Είσαι πάντα τόσο ξεροκέφαλος» είναι μορφές κριτικής που με τον καιρό μπορεί να αποδειχθούν ιδιαίτερα καταστροφικές.
Αντί για αυτό: Αν αντί να εστιάζετε στον άλλον και σε τι κάνει λάθος κάνοντας χαρακτηρισμούς και μάλιστα γενικεύοντας, μπορείτε να εστιάσετε στον εαυτό σας και στο πως νιώθετε εσείς λόγω της συμπεριφοράς του άλλου ανθρώπου. Για παράδειγμα αντί να πείτε «Ποτέ δεν με σκέφτεσαι όταν καλοπερνάς με τις φίλες σου» μπορείτε να πείτε «Νιώθω μόνος όταν αργείς να γυρίσεις το βράδυ». Αντί να πείτε «Είσαι τόσο εγωιστής» μπορείτε να πείτε «Νιώθω παραμελημένη όταν κάνεις σχέδια χωρίς να με υπολογίσεις.
Απόρριψη: Είναι μια ακραία μορφή επίκρισης που δείχνει συγκατάβαση, ασέβεια, αποτροπιασμό, ακόμη και γελοιοποίηση. Μπορεί να περιλαμβάνει σαρκασμό, κοροϊδία, αναποδογύρισμα των ματιών, χλευασμό ακόμα και με υποτιμητικούς χαρακτηρισμούς. Η απόρριψη οικοδομείται με τον καιρό όταν εστιάζουμε σε ότι δεν μας αρέσει στον άλλον και το μεγαλοποιούμε.
Αντί για αυτό: Εστιάστε σε αυτά που σας αρέσουν και που εκτιμάτε στον άλλον άνθρωπο. Αν το βρίσκετε χρήσιμο κάντε ένα κατάλογο με αυτά για να ανατρέχετε όταν το χρειάζεστε.
Αμυντικότητα: Σκεφτείτε το εξής διάλογο: «Δεν έστρωσες τα κρεββάτια», «Μπορεί, αλλά κι εσύ ψώνισες τα μισά από όσα χρειαζόμασταν γιατί άφησες την λίστα με τα ψώνια στο σπίτι». Τι σχέση έχει το δεύτερο σχόλιο με το πρώτο; Αν απαντήσει κάποιος ψύχραιμα, θα πει «καμμιά». Όντως πρόκειται για μια αμυντική συμπεριφορά που μάλιστα προχωράει και στην αντεπίθεση, πράγμα που κλιμακώνει και ενισχύει την ένταση, καθώς ο άλλος αντιλαμβάνεται ότι δεν ακούτε πραγματικά τι λέει, ούτε και εστιάζετε στην συμπεριφορά σας. Απλώς δεν θέλετε να αναγνωρίσετε τις ευθύνες και τις υποχρεώσεις σας.
Αντί για αυτό: Ακούστε αυτό που σας λέει ο άλλος, αναλάβετε την ευθύνη, αν θεωρείτε ότι έχετε, και ζητείστε μια ξεκάθαρη συγνώμη χωρίς ψευτοδικιολογίες.
Απόσυρση: Είναι τόσο πρακτική όσο και συναισθηματική. Περιλαμβάνει την σιωπή και την απουσία. Δεν απαντάτε στα λεγόμενα του άλλου, αποχωρείτε από την συνομιλία ή φεύγετε από τον χώρο χωρίς να πείτε τίποτα. Είναι συνήθως η κατάληξη των προηγούμενων πρακτικών και είναι ιδιαιτέρως καταστροφική γιατί ο άλλος άνθρωπος νιώθει την απόρριψη και την εγκατάλειψη, καθώς υψώνετε ένα τείχος ανάμεσά σας.
Αντί για αυτό: Αν όντως χρειάζεστε να αποχωρήσετε είτε πρακτικά είτε μεταφορικά, πείτε στον άλλον ότι δεν μπορείτε να συνεχίσετε άλλο, έχετε κουραστεί, θέλετε να βάλετε σε τάξη τις σκέψεις σας και θα συνεχίσετε την συζήτηση όταν θα είστε σε θέση να το κάνετε.
Είναι πολύ σημαντικό τα παραπάνω να μπαίνουν σε εφαρμογή από την αρχή σε μια σχέση. Όσο περισσότερο επαναλαμβάνονται αυτές οι πρακτικές τόσο περισσότερο υπονομεύεται και αποδυναμώνεται η σχέση. Αν βέβαια αυτές οι πρακτικές είναι πλέον παγιωμένες και αποτελούν μοτίβο στην σχέση σας, τότε ίσως χρειάζεται να ξαναδείτε τα πράγματα από την αρχή και ίσως να τα τοποθετήσετε σε άλλη βάση!
https://ggia.berkeley.edu/practice/avoiding_the_four_horsemen_in_relationships